Vervroegde coschappen?

Helleuuu, of zoals ze hier zeggen: Salam Aleikum!
We gaan weer verder met een verkondiging van onze avonturen!
Na de antenatal clinic dag was Timothy al snel weer beter en zijn we mee gaan lopen met de dokters hier. Er zijn, naast de Godseys, nog twee gezinnen met drie dokters. In totaal, met onze supervisor Margaret maakt dat 4 dokters die nu hier werken. Om 8 uur beginnen ze met een ward round, een rondje langs alle patienten om te kijken hoe het gaat. Dan is het vaak best druk, veel dokters en nurses die dan langs de patienten gaan. De dokters zijn heel vriendelijk en willen maar wat graag ons dingen uitleggen en vragen beantwoorden. Dus dat deden we woensdagochtend: ward round en daarna mee gaan terwijl de dokters patienten zien. Je ziet hier echt van alles, van malaria tot TBC, tot een stroke of een urinary tract infection, maar verreweg het meest voorkomende is infant malnutrition. Op de ward liggen eigenlijk altijd wel 3 of meer kinderen met malnutrition en een of andere complicatie of infectie. Het kan best wel confronterend zijn om die lieve kindjes te zien die soms vel over been zijn (maar gelukkig vaak niet zo extreem).
Woensdag aan het eind van de ochtend kwam opeens een jochie bij de dokter met een forse longontsteking en shock. Zo ziek hebben we nog nooit iemand gezien, het is oprecht een wonder dat hij nog steeds leeft. Met de weinige middelen die ze hier hebben is het niet voor te stellen dat het goed kan komen, in Nederland zou zo'n patient al na een kwartier aan allemaal slangetjes en monitors gelegen hebben, maar hier konden ze niet meer doen dan glucose, infuus en een magere concentratie zuurstof toedienen. We hopen en bidden dat hij met niet al teveel hersenschade binnenkort wakker zal worden en beter zal worden.
Een ander groot probleem is HIV. Hoewel het in Gambia niet enorm veel voorkomt, is het wel vaak wat met complicaties bij de dokter komt. Ook nu liggen er minstens twee patienten met HIV op de ward, waar maar 15 bedden zijn.
Naast ward rounds, meelopen met de dokters en projectwerk (lees: resultaten verwerken en scriptie schrijven), zijn Timothy en Hannah donderdagochtend naar een meeting voor chiefs en aikali's gegaan - de leidinggevenden aan dorpen hier. Margaret ging hen lesgeven over chronische ziekten zoals diabetes of hoge bloeddruk, en hen screening voor te stellen. Ikzelf bleef toen kijken bij een patient met een forse hernia die zo snel mogelijk naar Banjul vervoerd moest worden voor operatie.
Het is supertof dat ze zoveel mee kunnen lopen met de artsen hier, het is haast een soort vervroegde coschap op die manier, we kunnen alvast wat ervaring voor volgend jaar opdoen :)
Vrijdagochtend zijn we naar Nene geweest die vlakbij woont, ze maakt schoon in het huis waar Hannah en ik slapen en ze zou ons laten zien hoe je chuuroo maakt, een pap van rijst en pindameel wat wel als ontbijt of voor bedtijd gemaakt wordt en wat we adviseren vanwege de pinda die erin zit en omdat het toch echt wel beter ontbijt is dan wit brood met mayonaise ;) En vanochtend zijn we naar Bwiam gereisd met een zogenaamde 'gelli-gelli', een busje dat als publiek vervoer dient in Gamba. Het ligt maar 13 km bij Sibanor vandaan en John en Alice wonen daar, zij zorgen voor een youth hostel waar jongeren terecht kunnen voor onderdak en John verzorgt een grote tuin en probeert tuingroei te stimuleren. Helaas gaan ze binnenkort weg om hun zoon naar de universiteit in Canada te sturen en hem te begeleiden, dus zal dat het einde van het tuinproject betekenen, waarschijnlijk. En tussen alles door hebben we ook nog geprobeerd verloskundigen te interviewen, maar daaruit blijkt dat we qua inhoud van het lesprogramma aardig goed zitten, yay, blij :)
En nu zitten we weer werk te doen in de office, in gelukkig een betere temperatuur dan drie dagen geleden!
Tot gauw! - Inge