Nu al op de helft? :(
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Hannah en Inge en Timothy
05 April 2017 | Gambia, Sibanor
De laatste dagen waren weer druk, maar ook heel gezellig. Op zondag zijn we weer naar de kerk geweest hier, van de ECG (evangelical church of the Gambia), en 's avonds zijn we naar youth group gegaan, na een middagje uitrusten. Zo hadden we weer energie voor de nieuwe week.
Die begon met iets heel wat minder leuks. De patient in bed 13, een jongetje met cerebral palsy en een forse longontsteking die vorige week heel erg kritiek binnenkwam, overleed maandagochtend. Het ging al een paar dagen eigenlijk relatief goed, voor hoe kritiek hij was toen hij binnenkwam. Hij kon alleen niet naar het meer gespecialiseerde ziekenhuis gebracht worden omdat hij onderweg echt zuurstof nodig had, en de ambulance heeft geen mogelijkheid dat te bieden. En het gespecialiseerde ziekenhuis heeft een reputatie van mensen naar huis sturen for no reason. De premature twins die hier liggen zijn daar ook een voorbeeld van - met 1.2 kg in Banjul naar huis gestuurd. Ze liggen nu hier, in een niet-zo-hygiënische en bepaald niet temperatuur-stabiele omgeving, om maar te zorgen dat ze groeien. (wat ze overigens wel doen)
Maar goed, het jongetje overleed, toch enigszins onverwachts. Voor iederen erg moeilijk om mee te maken, de dokters hebben hun best gedaan maar het mocht niet baten. Ik heb de rest van de middag vooral maar rust genomen. Hannah en Timothy waren er niet bij en hebben wel meer patiënten gezien met de dokters.
Dinsdag, gisteren, was onze tweede projectdag, en gelukkig was niemand ziek! Dus we hadden hoop heel veel mensen te kunnen onderwijzen en ondervragen. Helaas, het was opeens enorm rustig! Er kwamen maar weinig vrouwen opdagen, relatief dan. Achteraf gezien komt dit waarschijnlijk doordat er morgen parlementaire verkiezingen zijn en daarvoor iedereen terug moet naar waar die woont of vandaan komt of zoiets dergelijks en heel veel vrouwen campagne aan het voeren zijn. We waren dan ook maar wat blij toen we aan het eind toch 28 vrouwen bereikt hadden en mee konden nemen in onze resultaten. Zo zitten we toch ruim over de helft van wat we uiteindelijk nodig hebben! 's Avonds zijn we op uitnodiging gaan eten bij het dokters echtpaar Anna en Will, wat heel gezellig was en waar veel verhalen het Afrikaanse leven en de bizarre avonturen die daarbij horen werden gedeeld.
Vandaag zijn we weer gaan meelopen in de kliniek, er was vandaag een patientje van één dag oud met syndactyly. Dat is wanneer je geboren wordt met aan elkaar gegroeide vingers. Hopelijk, als Mercy Ships langskomt, kan hij een goede en niet al te dure operatie krijgen om een wat functionelere hand te krijgen.
De temperatuur blijkt deze week meer draagbaar dan vorige week. Dit heeft waarschijnlijk net zoveel te maken met onze gegroeide aanpassing en een lagere temperatuur van - zij het toch maar - een paar graden. We hoorden dat Nederland heel gelukkig was met een dag boven de 20 graden? Het zou ons verbazen als we in Sibanor een nacht hebben meegemaakt waarin de temperatuur onder de twintig uitkwam. We worden nu al bang van de 5 winterjassen die we nodig gaan hebben als we teruggaan ;)
Jaja, want we zijn nu ongeveer op de helft! (Morgen ergens halverwege de dag) Niet te geloven hoe snel het gaat, we zijn pas net gesettled.. We moeten al gaan denken over de terugreis, wanneer we naar Banjul willen voor een paar laatste dagen vakantie, vliegtickets printen etc etc. :( :(
Duss, we gaan gauw verder, maar niet te gauw en we proberen van zoveel mogelijk te genieten!
-
05 April 2017 - 19:52
Laura Vos:
Mooi om weer een bericht te lezen. Erg verdrietig dat de jongen toch is overleden. Dokters doen wat ze kunnen... en dan is het zwaar om te verwerken. Ik hoop dat jullie ook andere patiënten zien die met de hulp heel erg geholpen zijn, wat jullie kan bemoedigen.
Ik lees :( :( aan het eind. Betekent dat dat het jullie heel goed bevalt en jullie het nog wel langer vol zouden houden daar?
Gelukkig dan nog ruim 2 weken in Sibanor. Heel veel goeds en Zegen gewenst!
-
06 April 2017 - 17:36
Hannah En Inge En Timothy Geneestianen:
We zien hier heel veel patiënten die gezond naar huis gaan, veel kindjes die met ondervoeding komen en gezonder weer weggaan; we hopen dat ze thuis de goede voeding zullen blijven krijgen. Maar we zien hier vooral ook hoe enorm veel mensen de dokters zien en met behandeling weer naar huis kunnen sturen, hoeveel kindjes hier geboren worden en dat is hartstikke tof :)
En het bevalt ons hier heel erg goed! De 5 weken zijn dan misschien niet enorm kort, het gaat veel te snel voorbij en we zouden het zeker nog wel wat langer vol kunnen houden. Maar ik kijk er ook naar uit mijn ouders weer in mn armen te sluiten :)
- Inge
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley